Hoe geef je dansles aan kinderen die niet hebben leren spelen? Simone deelt haar Jungle-dansles

Foto van Unsplash.

MUZIEK & LESMATERIAAL | Lesgeven op een school waar de kinderen de Nederlandse taal niet zo goed spreken en de spanningsboog kort is. Hoe doe je dat? Simone Narraina geeft al vier jaar dansles aan de onderbouw bij een basisschool in Tilburg. In dit lesplan deelt ze niet alleen haar oefeningen, maar geeft ze ook tips over de omgang met de leerlingen. Hoe houd je bijvoorbeeld de aandacht van de kinderen erbij? Waar worden ze enthousiast van? En wat doe je met kinderen die niet gemotiveerd zijn? 

Groep 3 en 4

Ik geef les aan groep 3 en 4 bij een multiculturele basisschool in Tilburg. Hun ouders komen uit Ethiopië, Afghanistan, Turkije en Marokko. Sommige kinderen zijn van de taalschool, een school voor kinderen die nog Nederlands moeten leren spreken. Deze kinderen komen vaak uit Polen, Oekraïne of Syrië. In deze gezinnen is er vaak geen geld om een kind op dans of sport te zetten. Daarom worden er voor hen gratis naschoolse activiteiten georganiseerd vanuit een gemeentelijke subsidie om de kinderen toch te laten proeven van sport en cultuur. 

Mijn danslessen zijn voor hen vaak niet alleen de eerste kennismaking met theater, maar ook met spel en fantasie. Ik merk namelijk dat het creatief mogen denken bij deze kinderen weinig is gestimuleerd. Daarnaast zorgen sommigen al voor hun broertje en zusje en hebben ze een actieve rol in het huishouden. Ik vermoed dat ze daarom weinig kans hebben om te spelen. En door de culturele verschillen (de meeste kinderen krijgen vanuit het gezin een heteronormatief wereldbeeld mee) vinden vooral de jongens wat ik aanbied al gauw een ‘meisjesdans’. 

In eerste instantie vond ik het moeilijk om aansluiting te vinden bij deze kids. Ik kreeg zelf vanaf mijn 9e les op de vooropleiding in Tilburg, wat betekent dat ik dans al vroeg heel serieus nam. Ik was dus niet bekend met zo’n omgeving als deze, waar dans niet meer dan een sociale bezigheid is. Iets wat je doet met je vriendinnen, waar je voor je plezier heen gaat en wat je misschien weer vergeet als je weer thuiskomt. Maar voor de meeste (amateur)leerlingen is dat wat dans is.

Vier jaar geleden zag ik de vacature op Facebook. Zo ben ik erin gerold, zonder echt te weten wat de doelgroep was. Mijn manier van lesgeven is door deze kinderen drastisch veranderd en daar ben ik blij mee. Door hen heb ik geleerd hoe dans kan dienen als psychosociaal middel. Door dans krijgen de kinderen een plek voor expressie, maar ze leren ook over samenwerken en geduld hebben. Ze krijgen een plek om even hun verantwoordelijkheden los te laten en te mogen spelen. En natuurlijk leren ze ook over het contact maken met het eigen lichaam. 

Gelukkig zijn ze wel vaak enthousiast voor mijn dansles, want alles is nieuw en ze mogen van mij een beetje gek doen! Maar didactisch gezien heeft het lesgeven wel wat voeten in aarde, want de kinderen zijn niet bekend met de regels en structuur van een dansles. Sommige kinderen komen ook niet naar de dansles vanuit eigen motivatie, maar omdat het handig uitkomt voor hun familie. Ook voor hen wil ik het interessant maken. 

Hoe maak ik het leuk en leerzaam voor hen? Dat lees je in dit lesplan van mijn jungle-dansles! 

Wil je Simone’s lesplan bekijken? Log dan in of word lid om verder te lezen!


MUZIEK & LESMATERIAAL - KINDEREN

Als dansdocent ben je veel tijd kwijt met voorbereiding. Uren die niet betaald worden. Vooral muziek zoeken voor een nieuwe les is een hels karwij. Wie kent er nog een leuk liedje over de winter? Of over vlinders? Leeuwen? Bijen? En welke oefening doen we daar bij? Help! Onze redacteur Muziek & Lesmateriaal schrijft artikelen met oefeningen en lesplannen voor danslessen voor kinderen. Deze worden vergezeld van muzieksuggesties, zodat jullie nooit meer lang hoeven te zoeken naar een geschikt muzieknummer!

Simone Nairraina

Simone Narraina is redacteur van de rubriek ‘Op de dansacademie’ op Dansers.nu. Ze studeerde in 2012 af aan de bachelor Choreografie van de Fontys Dansacademie. Haar makerschap vindt zijn weg in verschillende vormen: ze maakt niet alleen choreografieën, maar schrijft ook korte verhalen. Sinds 2020 legt ze zich toe op individuele sessies lichaamswerk en werkt ze aan haar carrière als therapeut. Voor de rubriek ‘Op de dansacademie’ verzamelt ze verhalen van dansers en dansdocenten over hun studententijd. Daarmee wil ze de schaduwkant van de academische cultuur bespreekbaar maken, in de hoop een veilige leeromgeving te creëren voor toekomstige jonge dansers.