Hoe is het om als dansdocent neurodivergent te zijn? Tobias vroeg rond

Tobias Monsanto. Fotograaf: Ezme Hetharia.

DE JONGE DANSDOCENT | Tobias Monsanto is dansdocent en heeft autisme. Daar schreef hij in zijn eerste blog al over. Nu zet hij anderen in de schijnwerpers. Mensen bij wie de hersenen net even anders werken dan ‘normaal’, zoals dat ook zo bij hem het geval is. In hoeverre belemmert het ‘anders zijn’ hen in hun werk? Of is er geen sprake van belemmering, maar juist van verrijking? Lees verder om hier achter te komen.

Neurodiversiteit

Mijn autisme wordt vaak gezien als een ‘afwijking’, omdat ik ‘anders’ zou zijn. Maar eigenlijk is iedereen anders van elkaar. De breinen van mensen verschillen van elkaar. En dus ook hun manieren van denken en leren. Dat noemen we neurodiversiteit.

Er wordt in deze context ook wel gesproken van neurotypisch en neurodivergent. Het neurotypische zou een soort ‘standaard’ of ‘normaal’ zijn en het neurodivergente een ‘afwijking’ hiervan. Mensen met autisme, ADHD/ADD, dyscalculie, dyslexie en hoogsensitiviteit zijn neurodivergent - hun hersenen werken net even anders. Mensen zonder een dergelijke ‘afwijking’ noemen we neurotypisch - hun hersenen werken ‘normaal.’

Deze uitleg is natuurlijk best zwart-wit. Het is daarom belangrijk om te onthouden dat wanneer iemand autisme of ADHD heeft, dit simpelweg betekent dat de informatieverwerking in de hersenen anders verloopt dan bij iemand zonder autisme of ADHD. Het gebruiken van de term neurodiversiteit kan zo bijdragen aan het tegengaan van de negatieve lading die soms kleeft aan neurologische aandoeningen. Het creëert bewustwording dat neurodiverse breinen niet minder zijn, maar gewoon anders.

Wil je meer weten over neurodiversiteit? Lees dan het boek NeuroDiversity: The Birth of an Idea van Judy Singer, de bedenker van de term en het concept. Of het Nederlandstalige boek Als alle breinen werken van Saskia Schepers over het omarmen van neurodiversiteit op de werkvloer.

ADHD en autisme

Ook mijn brein werkt dus net even anders. Daarom wilde ik graag weten hoe andere dansdocenten met neurodivergente breinen hun leven en werk ervaren. Lopen zij tegen dezelfde obstakels op als ik? Wat zijn de overeenkomsten en verschillen? En wat kan ik van hen leren, zodat ik meer plezier aan mijn leven en werk kan beleven?

Hierover ging ik in gesprek met dansdocent Hannah Westra en met Jacqueline de Kuijper, de hoofdredacteur van Dansdocent.nu. Ook hun hersenen werken net even anders. Hannah heeft ADHD en dyscalculie. Zij heeft net als ik de dansopleiding aan het Nova College Performing Arts gevolgd en werkt inmiddels als dansdocent bij verschillende dans- en basisscholen. Jacqueline is de oprichter en hoofdredacteur van Dansdocent.nu en heeft, net als ik, autisme.

Ik heb Hannah en Jacqueline apart van elkaar geïnterviewd. Ik wilde meer te weten komen over hoe hun neurodiversiteit zich uit in het dagelijks leven en hoe dit hun werk beïnvloedt. Door hen te interviewen ben ik weer wat inzichten rijker geworden over wat het hebben van een ‘label’ kan betekenen voor iemand in de wereld van dans (-educatie). Ook als er geen officiële diagnose is, zoals in Jacqueline’s geval, en de neurodiversiteit niet zo zichtbaar is voor de buitenwereld.

…

Wil je verder lezen? Log dan in!

Inloggen

Lid worden

DE JONGE DANSDOCENT

Hoera! Je bent afgestudeerd als dansdocent. En nu? In de rubriek ‘De jonge dansdocent’ lees je alles over de perikelen van een beginnend dansdocent. In 2023 is dat Tobias Monsanto, alumnus van de mbo dansopleiding aan het Nova College for Performing Arts in Haarlem. Wat komt hij tegen in het werkveld? Is hij daarop voorbereid door de opleiding? Wat zijn de successen? En de uitdagingen? Je leest het hier op Dansdocent.nu!

Lees ook...