Je kan het dak op! Dans en stereotypen op het dak in Marokko
YOUNG DANCE PROFESSIONAL | Vier maanden lang danste dansdocent en antropoloog Ilja Geelen bij het ochtendgloren op het dak van haar huis in Tetouan in Marokko. Ze is het afgelopen jaar vaak verhuisd en door nieuwe plekken al dansend in te wijden, voelt ze zich er sneller thuis. Terwijl nieuwsgierige buren stiekem spieken wat ze aan het doen is, verwerkt zij al dansend haar indrukken van de stad. In dit artikel geeft ze een indruk van het trainingsritueel dat ze steeds doorloopt, en wat het haar oplevert. En deelt ze hoe het haar aan het denken zet over haar invloed als witte buitenlandse vrouw op de mensen om haar heen.
Waar woon ik eigenlijk?
“En jij, woon jij ook in Brussel?” vraagt één van mijn mededansers in de workshop me. Ik ben momenteel een weekje in Brussel om danslessen te volgen. “Nee, ik…” Ja, wacht eens. Waar woon ik eigenlijk? Officieel in Tilburg, maar daar ben ik het afgelopen jaar in totaal nog geen twee maanden geweest. “De plek waar ik de meeste tijd heb doorgebracht dit jaar, is in Noord-Marokko,” antwoord ik dus maar. “Daar ben ik nu ook weer naar onderweg.”
Het afgelopen jaar heb ik veel verschillende ‘thuis-en’ gehad. Ik heb mezelf daarom allerlei manieren aangeleerd om me zo snel mogelijk aan te passen op al die plekken: manieren om nieuwe mensen te ontmoeten, me door verschillende talen heen te bluffen, en steeds nieuwe slaap- en eetritmes op te pakken. Veruit de meest effectieve manier voor mij om van een willekeurige plek mijn thuis te maken, is om er te dansen. Wanneer ik eenmaal mijn ritueel van improvisatie-oefeningen ergens heb gedaan, wordt die plek een beetje van mij, en voelt die nooit meer als voorheen.
Ik ben inmiddels weer onderweg naar Tanger, Marokko, om daar in wéér een ander huis te gaan wonen. Een mooi moment om terug te blikken op mijn eerste verhuizing naar dat land, en hoe mijn dansritueel me hielp te verankeren in een land dat zo overweldigend anders is dan alles wat ik ooit gewend was.
Trainingsritueel
Op mijn eerste dag in Tétouan, Marokko, ga ik al vroeg ’s ochtends het dak op. Het is November, de tegels voelen koud aan mijn blote voeten, maar al snel warmt de zuidelijke zon me op. Achter een paar appartementencomplexen, lijkend op het mijne, vangt de berg Bouanenen mijn blik. Het is een uitzicht dat me ruim vier maanden later nog steeds de adem zal benemen. Het onrustige weer in Tétouan transformeert de bergrug meerdere malen per dag. In de ochtend en namiddag weerkaatst de zon op de heldergroene heuvels aan haar voeten. Rond de middag slokken dikke wolken de rotsige toppen op, om ze vervolgens weer uit te spugen met nog meer intrigerende contrasten en reliëf.
Om me heen slaapt de stad nog. Op een handvol taxi’s na, is het verkeer beperkt tot vogels en bijzonder goed verzorgde zwerfkatten. Ik doe mijn ‘oortjes’ in, en start mijn afspeellijst Tabula Rasa: een lijst om mijn lichaam en geest te resetten, met een opbouwend verloop van rustige pianomuziek tot speelse salsa tot energieke hiphop en electronica. Ik start mijn opwarmritueel. Ik ben er aan toe om te ontspannen van de overweldigende reis hier naartoe. Klaar om mijn nieuwe woonruimte te leren kennen op de diep persoonlijke, hoogsensitieve manier die dans mij kan brengen. Door er te dansen, gaat een ruimte vanzelf als de mijne voelen.
…
Wil je verder lezen over Ilja’s trainingsritueel? Log dan in om toegang te krijgen tot de rest van dit artikel!
YOUNG DANCE PROFESSIONAL
Hoera! Je bent afgestudeerd als dansdocent. En nu?! Er gaat een nieuwe wereld voor je open. Je hebt al lang door dat de danswereld oneindig veel rollen en werkvormen kent. Maar welke past het beste bij jou? Onze Young Dance Professional laat zien dat je het allemaal niet meteen hoeft te weten. Dit jaar vertelt Ilja Geelen hoe zij op eigen tempo dans herontdekt zonder de regels van een opleiding. Al dansend, docerend, makend, ondernemend en onderzoekend reist ze naar onder andere Frankrijk en Marokko. Daarvoor verbreedt zij letterlijk haar horizon.