Een ongemakkelijke photoshoot

Foto van Unsplash.

OP DE DANSACADEMIE | “Gezocht! Danseres voor photoshoot. TFP basis. Ik wil mijn portfolio uitbreiden.” Je hebt een dergelijke oproep vast wel eens gezien. Als dansstudent sta je waarschijnlijk te springen om gratis beeldmateriaal, maar helaas werken niet alle fotografen even zuiver. Onze tip: zorg dat je de fotograaf écht vertrouwt en als iets niet goed voelt, doe het dan niet. Die les leerde Therèse (pseudoniem) nadat ze op de uitnodiging van een fotograaf was ingegaan. Gelukkig liep het met een giechel af, maar obscuur was het wel.

Voor deze rubriek leent Simone Narraina haar pen en haar stem aan andere dansers. De verhalen zijn geanonimiseerd om de privacy van zowel de verteller als de personages zoveel mogelijk te waarborgen.

De klikken en de flitsen wisselen elkaar snel af. Onzeker sta ik voor de camera en probeer wat poses uit. Ik voel me plotseling heel erg kwetsbaar in mijn blote benen, korte short en grote wijde blouse. Alle poses die ik thuis heb geprobeerd mislukken voor de lens van de fotograaf, een kalende korte man die altijd nors uit zijn ogen kijkt.

Eigenlijk voel ik me helemaal niet op mijn gemak in deze thuisstudio. Het ruikt hier naar kattenpis en het is duidelijk dat hier iemand woont die niet gelukkig is. Overal liggen stapeltjes troep en het huis mist een gezellige inrichting. Er zijn geen planten, geen schilderijen, geen kleur. 

Mijn vriendin Chris mocht gelukkig mee. “Liever geen jongens, want het is hier te laag voor lift-werk”, had de fotograaf gezegd. Maar nu ik hier zo ongemakkelijk in zijn thuisstudio sta, vraag ik me af of dat niet gewoon een smoes was. Chris kijkt met de fotograaf mee op de camera en ik zie aan haar houding dat ze er klaar mee is. Ze seint met haar ogen naar me: can we talk in private?

Wil je verder lezen? Of naar dit verhaal luisteren? Log dan in om toegang te krijgen tot de rest van dit artikel.


OP DE DANSACADEMIE

Hoe heb jij jouw tijd op de dansacademie ervaren? Voor vele studenten is dit niet enkel een mooie tijd. Soms komt pas jaren later het besef dat bepaalde ervaringen traumatisch waren. Om deze persoonlijke en kwetsbare verhalen te kunnen vertellen, leent Simone Narraina haar pen en haar stem aan andere dansers en docenten. Zo wil Dansdocent.nu bijdragen aan de groeiende aandacht voor het fysieke, mentale én emotionele welzijn van dansers en studenten op dansopleidingen. 

Wil jij ook jouw verhaal over de dansacademie delen en laten vertellen door Simone? Neem dan contact met ons op!

Simone narraina

Simone Narraina is redacteur van de rubriek ‘Op de dansacademie’. Ze studeerde in 2012 af aan de bachelor Choreografie van de Fontys Dansacademie. Haar makerschap vindt zijn weg in verschillende vormen: ze maakt niet alleen choreografieën, maar schrijft ook korte verhalen. Sinds 2020 legt ze zich toe op individuele sessies lichaamswerk en werkt ze aan haar carrière als therapeut. Voor de rubriek ‘Op de dansacademie’ verzamelt ze verhalen van dansers en dansdocenten over hun studententijd. Daarmee wil ze de schaduwkant van de academische cultuur bespreekbaar maken, in de hoop een veilige leeromgeving te creëren voor toekomstige jonge dansers.