OP DE DANSACADEMIE | Dansacademies die zich anders profileren dan wat ze bieden… Het komt helaas voor. De student in dit verhaal vraagt zich af hoe integer de marketingcampagne van haar opleiding is geweest. Het leek een gouden match, maar in de praktijk worden maar weinig van de beloftes die ze op de website las omgezet in daden. Ze ervaart geen ruimte voor haar leerstijl en interesses, en haar initiatieven worden niet gesteund. Staat deze school wel echt voor haar studenten klaar?

Voor deze rubriek leent Simone Narraina haar pen en haar stem aan andere dansers. De verhalen zijn geanonimiseerd om de privacy van zowel de verteller als de personages zoveel mogelijk te waarborgen.

Ik staar naar het beoordelingsformulier in mijn handen, waarop met krullerige blauwe letters geschreven staat: “Je bent te kritisch”. Ik voel ergernis en boosheid in me opborrelen, waardoor het voelt alsof er om mijn hoofd een strakke band gewikkeld wordt. De spieren in mijn armen en handen verstarren, waardoor het papier kreukels krijgt.

Het is niet de eerste keer dat ik me niet kan vinden in de ‘feedback’ van de docent, maar de strijd om verheldering te vragen begin ik ook op te geven. Zucht. Zolang ik dit vak maar haal, dan kan ik die ook weer afstrepen van mijn lijstje. Bijna afgestudeerd… Dat ik daar zo naar kan verlangen, had ik nooit verwacht toen ik aan de opleiding begon. Maar mijn energie is op.

Te kritisch?! Oké, het klopt dat ik me niet zo goed kan vinden in het vak dansimprovisatie. Ik ben meer van de technische dans: klassiek ballet, jazz, dat soort dingen. Alles waar je een logica in kunt vinden. Voor mij zijn de improvisatie-opdrachten gewoon niet concreet genoeg. Ik snap ook niet zo goed waar ze toe moeten leiden. Maar dat ik daar vragen over stel, is blijkbaar niet de bedoeling…

Ik dacht dat deze opleiding studenten wilde die voor zichzelf kunnen nadenken. Waarom zeggen ze het één, maar doen ze het ander?

Waarom profileert deze dansacademie zich met een allround aanbod, maar krijg ik niet een breed aanbod van dansstijlen? Waarom zeggen ze dat je wordt opgeleid tot docent, danser én choreograaf, maar leer je vrijwel niets over zelf choreo’s maken? En waarom kun je alleen stage lopen als dansdocent?

Ik voel me als student helemaal niet gehoord in mijn behoeften van wat het werkveld werkelijk van ons vraagt. En ik ben niet de enige! Zo verlangen ook mijn medestudenten naar docenten die direct uit het werkveld komen, omdat die ons de kneepjes van het ondernemerschap kunnen bijbrengen. Ik wil les krijgen van verschillende docenten en choreografen die nu actueel zijn en niet vier jaar lang van dezelfde docenten ballet, jazz en modern les krijgen. Nota bene van docenten die al meer dan tien jaar fulltime voor deze academie werken. Ik wil groeien en allround worden, want ik zie dat de dansers die het nu maken dát kunnen.

Ik hoor mezelf weer in mijn hoofd tekeer gaan. Een bekende gedachtegang waar ik eigenlijk moe van ben. Zuchtend stop ik het beoordelingsformulier in mijn rugzak om het pas ’s avonds, verfrommeld en wel, er weer uit te halen.

…

Wil je verder lezen? Log dan in!

OP DE DANSACADEMIE

Hoe heb jij jouw tijd op de dansacademie ervaren? Voor vele studenten is dit niet enkel een mooie tijd. Soms komt pas jaren later het besef dat bepaalde ervaringen traumatisch waren. Om deze persoonlijke en kwetsbare verhalen te kunnen vertellen, leent Simone Narraina haar pen en haar stem aan andere dansers en docenten. Zo wil Dansers.nu bijdragen aan de groeiende aandacht voor het fysieke, mentale én emotionele welzijn van dansers en studenten op dansopleidingen.

Wil jij ook jouw verhaal over de dansacademie delen en laten vertellen door Simone? Neem dan contact met ons op!

Lees of luister ook...