OP DE DANSACADEMIE | Zou jij bereid zijn topless te dansen als de choreograaf het vraagt? Durf je überhaupt ‘nee’ te zeggen als de choreograaf iets wilt waar jij je niet fijn bij voelt? De dansstudent in dit verhaal vraagt zich af waar haar grenzen liggen, hoe ze die aanvoelt, en of ze die zou durven aangeven. Mag dat of is het not done in de danswereld? Wat zijn de consequenties als je het wel doet? Ze reflecteert.

Voor deze rubriek leent Simone Narraina haar pen en haar stem aan andere dansers. De verhalen zijn geanonimiseerd om de privacy van zowel de verteller als de personages zoveel mogelijk te waarborgen.

Het is middag en het zonlicht maakt lange schaduwen van de dansers, die wild met hun voeten op de vloer stampen onder het geluid van ritmische drums. Ze staan dicht bij elkaar en als een groep bewegen ze zich door de zaal. Doordat ze synchroon dansen lijken ze te veranderen in één groot beest, met zwaaiende ledematen in één dreigend ritme. De choreograaf telt hardop mee op de muziek en legt accenten op belangrijke stukken. “One, two, THREE-FOUR-FIVE, six AND seven AND eight”, klinkt het. We kunnen haar scherpe stem zelfs buiten het lokaal horen.

Wij, tweedejaars studenten, staan te gluren door het raam. Volgend jaar is het onze beurt om te werken met deze beroemde choreograaf uit het buitenland. Deze vrouw maakt fantastische choreografieën, maar vraagt daar ook wat voor terug van haar dansers. Als je met haar samenwerkt werk je hard, tot laat, of tot je niet meer kunt. Nu doet het gerucht de ronde dat ze graag wil dat deze studenten het stuk topless opvoeren.

Terwijl we kijken naar de repetitie kauwt een klasgenootje naast me op een appel. ‘Knak’ klinkt het als de tanden door het schilletje bijten, en ‘tjomp-tjomp’ wanneer het knapperige vruchtvlees aan de beurt is. Dan zegt ze ineens heel droog: ‘’Pfff, ik zou dat echt niet doen.” Ik kijk haar aan en ook al zijn we op ooghoogte, ik kijk naar haar op. Ze heeft talent, is brutaal en heeft de attitude van een atleet. Zij is zo iemand die doorgaat tot ze niet meer kan en dan nog wat meer. Zo iemand die niet met blessures aan de kant gaat zitten. Zo iemand met een dikke huid. Zo iemand die niet bang is om met zo’n choreograaf samen te werken, nee, die daar zelfs enthousiast van wordt.

…

Wil je verder lezen? Log dan in om toegang te krijgen tot de rest van dit verhaal!

OP DE DANSACADEMIE

Hoe heb jij jouw tijd op de dansacademie ervaren? Voor vele studenten is dit niet enkel een mooie tijd. Soms komt pas jaren later het besef dat bepaalde ervaringen traumatisch waren. Om deze persoonlijke en kwetsbare verhalen te kunnen vertellen, leent Simone Narraina haar pen en haar stem aan andere dansers en docenten. Zo wil Dansdocent.nu bijdragen aan de groeiende aandacht voor het fysieke, mentale én emotionele welzijn van dansers en studenten op dansopleidingen.

Wil jij ook jouw verhaal over de dansacademie delen en laten vertellen door Simone? Neem dan contact met ons op!

Featured