OP DE DANSACADEMIE | Rosalie staat in de les bij een docent met een heel ander karakter. In zijn lessen gaat het over gevoel, emotie en beleving. Haar klasgenoten adoreren hem, maar zij vindt hem maar zweverig. Wanneer hij een persoonlijk gesprek met haar aangaat, koppelt hij haar nuchtere houding aan allerlei problemen die ze daarom zou ondervinden. Geschrokken van deze ongewenste therapeutische houding, durft ze pas voor zichzelf op te komen ná de examens. Dan heeft het in ieder geval geen invloed op haar cijfer…

Voor deze rubriek leent Simone Narraina haar pen en haar stem aan andere dansers. De verhalen zijn geanonimiseerd om de privacy van zowel de verteller als de personages zoveel mogelijk te waarborgen.

Hij ademt altijd zwaar, alsof hij een permanent verstopte neus heeft. Dat zwaar ademen kun je associëren met zwaarlijvige oude hijgende mannen, maar deze docent is daar haast het tegenovergestelde van Ik kijk naar hem terwijl hij de oefening uitlegt die we over de diagonaal moeten doen. Zijn lange haar zwiept met elke beweging. Zijn ledematen creëren prachtige vormen terwijl hij de combinatie voordoet. Zijn materiaal is altijd grotesk, alsof je de ruimte volledig moet verslinden met de bewegingen en je boven jezelf uit moet stijgen. Hij bezit dit vermogen met verve, het talent om altijd present te zijn en gezien te worden.

Ik denk dat alle goede dansers deze eigenschap bezitten. Het vermogen om iets uit te stralen, het publiek te raken. Sommigen zouden zeggen dat ze hun aura vergroten of letterlijk hun energie ver kunnen zenden. Voor wie dat te esoterisch vindt kun je het erop houden dat een opvallende danser zichzelf als middelpunt neer kan zetten, zonder dat het lijkt dat ze er moeite voor doen. Het is gewoon logisch dat er naar hen gekeken wordt, zij zíj́n het middelpunt. Maar er zit ook een keerzijde aan… In het geval van deze docent betekent het ook dat wanneer hij níét het middelpunt is, je het als leerling behoorlijk moeilijk kan krijgen in de dansles.

Dan zijn we zelf aan de beurt. Het is een pittige combinatie, niet alleen in lichamelijke coördinatie, maar ook in ruimtelijk inzicht. Onze benen lopen in verschillende richtingen naar voor, achter, opzij en weer terug afwisselend in plié en rélėvé. Onze bovenlijven en armen bewegen in tegengestelde richting, van hoog boven naar omlaag. Terwijl de muziek in onze oren dreunt roept hij met luide stem aanwijzingen, zoals dansdocenten dat doen: “1,2,3,4 pak-het-op-de-tel, arm-been-ra-ta-ta en re-leeeaase!” Uiteraard gepaard met de nodige commentaren: “Je bent te laat Felicia”, “Ga eens nadenken over deze combi Alex”, “Weer die ongestrekte benen, dit kan echt niet meer, Fleur!”

We hebben twee keer in de week les van deze docent en de meeste leerlingen zijn helemaal dol op hem. En dat snap ik best, want als je zijn les volgt stijgt je danstechniek naar een hoger niveau. Alleen… het gaat soms over in adoratie. Nee, sterker nog, ik vind ze soms bezeten. Dat zijn die studenten die gretig lachen om elk grapje en helemaal opgaan in zijn lesmateriaal. Er lijkt niets anders te bestaan dan de danslessen van deze docent. En ze lijken er geen probleem mee te hebben om in de mal te passen die hij heeft gemaakt en hun eigenheid te verliezen. Misschien ben ik er te nuchter voor, maar iets vind ik daar niet aan kloppen.

…

Wil je verder lezen? Of naar dit verhaal luisteren? Log dan in!

OP DE DANSACADEMIE

Hoe heb jij jouw tijd op de dansacademie ervaren? Voor vele studenten is dit niet enkel een mooie tijd. Soms komt pas jaren later het besef dat bepaalde ervaringen traumatisch waren. Om deze persoonlijke en kwetsbare verhalen te kunnen vertellen, leent Simone Narraina haar pen en haar stem aan andere dansers en docenten. Zo wil Dansers.nu bijdragen aan de groeiende aandacht voor het fysieke, mentale én emotionele welzijn van dansers en studenten op dansopleidingen.

Wil jij ook jouw verhaal over de dansacademie delen en laten vertellen door Simone? Neem dan contact met ons op!