Danseducatie in de maatschappij: op weg naar een duurzame verbinding

TRENDS & CURRICULUM | Dans verdient een fundamentele plek in de maatschappij - dat is één van de belangrijkste onderdelen van de visie van redacteur Lynn Kosakoy. Maar hoe zorg je er nu voor dat dans die plek krijgt die het verdient? Want dans is voor iedereen, maar niet iedereen vindt dans iets voor hen! In deze column vertelt Lynn over haar plannen om dans beter te integreren in het onderwijs - en over haar struggles! Een voorproefje van de toekomstige podcastgesprekken die zij voor Dansdocent.nu zal gaan voeren.

“Ik kan niet dansen”

Op een maandagochtend sta ik in één van de theaterzalen van ArtEZ in Arnhem, waar ik wacht op een twintigtal pabostudenten die zich vrijwillig drie dagen lang laten onderdompelen in dans, onder leiding van mijzelf. Ik heb er zin in! Naast dat deze doelgroep voor mij een uitdaging is, vind ik dit project ook van ontzettend grote maatschappelijke waarde, omdat meer dans in het onderwijs begint bij de leerkrachten. En dát begint weer bij de leerkrachten van de toekomst, ofwel de pabostudenten. Als ze binnenkomen en een beetje zijn gewend aan deze voor hen gekke omgeving, stel ik hen de vraag: “Wat is dans volgens jou?”

De reacties verrassen mij, vooral omdat blijkt dat de studenten eigenlijk maar weinig weten over dans. Uiteraard wordt het televisieprogramma Dance, Dance, Dance vrijwel direct genoemd en ook de populaire app TikTok blijft niet achter. Maar direct hierop volgen reacties als: “Die pasjes zijn me veel te moeilijk en gaan veel te snel”, “Ik ben niet lenig”, en “Ik kan geen maat houden”. En daarop volgt helaas steevast: “Dus ik kan niet dansen.” Daar gaat bij mij mijn wenkbrauw van omhoog: ik trek die uitspraak direct in twijfel.

Nog een anekdote. Begin dit schooljaar begeleidde ik studenten Docent Dans van ArtEZ tijdens hun stage in het primair onderwijs. Deze studenten geven danslessen vanuit een creatieve, expressieve en meer vrije manier van dansen. De lessen zijn dus niet zo vastomlijnd. Dat hoort ook niet, want ze laten het kind zélf dansen, in plaats van de leerlingen pasjes te leren of te vertellen hoe het ‘moet’. Daar horen de nodige struggles bij, van zowel de student-dansdocent als de kinderen die aan het dansen worden gebracht. Maar ik zie ook struggles bij de leerkrachten die de stagiaires en de eigen leerlingen in de gaten houden...

Soms bemoeien de leerkrachten zich vanaf de zijlijn met de dansles, en geven ze hun leerlingen feedback als: “Je doet het niet goed, zie je? De dansjuf en andere kindjes hinkelen op hun rechterbeen en jij op links.” Of: “Een schildpad kan niet op twee benen bewegen, dus je moet net als hij op je buik.” En dat terwijl de dansdocent het ook niet op hun buik voordoet! Ze bedoelen het vast goed, maar doordat hun eigen ideeën over dans beperkt zijn, beperken ze onbewust ook de bewegingsvrijheid van de leerlingen. Dat is zonde, want ik zie veel liever allerlei verschillende creatieve manieren van bewegen dan dertig keer precies hetzelfde.

…

Benieuwd naar Lynn’s visie? Log dan in om verder te lezen!

Inloggen

Lid worden

TRENDS & CURRICULUM

Met de podcast ‘Danseducatie in de Maatschappij’ houden wij jullie op de hoogte van trends op het gebied van danseducatie! Lynn Kosakoy, redacteur van Dansdocent.nu, gaat namelijk in gesprek met de leiders van de educatieve afdelingen van dansgezelschappen, inspirerende dansdocenten in het onderwijs, én de maatschappij zelf. Met welke doelgroepen werken zij? Hoe sluiten hun danslessen aan op de kerndoelen in het onderwijs? Of de artistieke visie van het dansgezelschap? Op welke maatschappelijke ontwikkelingen haken ze aan? Wat betekent dans voor hen? Je ontdekt het allemaal in deze podcast!

Lees ook...