INTERVIEW | Ninny Dooms (39 jaar) is een ondernemer in hart en ziel. Ze wilde van kinds af aan al dansdocent worden en een dansschool starten. Toch besloot ze in 2020 haar kinderdroom op te geven en dansschool Lotuz te verkopen, om andere dansschoolhouders te gaan coachen. Daar gaat haar vuurtje pas écht van branden. Ook is ze de nieuwe beheerder van de populaire Facebookgroep Danspiratie! Hoe dit alles zo is gelopen lees je in dit artikel.

Hoe oud was jij toen jij jouw eerste danspassen deed?

Ik dans al vanaf het moment dat ik kon lopen. Mijn moeder werd gek van mij. Toen ik peuter was wilde ik op dansles, maar dat kon toen nog niet in Eindhoven. Met 4 jaar ging ik naar balletles, dat vond ik toen niet zo leuk. Toen ik 6 werd mocht ik eindelijk op jazzballet bij Jeanette Maleander. Ooooh wat was ik toen blij! Ik weet nog dat we meteen in de eerste les touren moesten draaien met een preparatie ervoor. Ik was hélemaal betoverd.

Waarom heb je ervoor gekozen dansdocent te worden?

Als zesjarig kind maakte ik een tekening en daar stond op ‘ik word dansjuffrouw’. Ik wist dit al vanaf mijn allereerste dansles. School was bijzaak, ik ging naar de dansles en dan begon mijn leven. Ik danste ook belachelijk veel, wel tien tot twaalf uur per week - en toen was ik nog maar 10 jaar!

Op mijn twaalfde ben ik begonnen met lesgeven, omdat mijn docent regelmatig uitviel door een nierziekte. Ik deed mijn juf na en maakte zelf een opwarming en de combinatie. Dan ben je twaalf en geef je les aan je eigen groep of aan hogere groepen. Bizar eigenlijk. Op mijn vijftiende maakte ik choreografieën voor de voorstelling. Eén en al gefocust: ik wil een dansschool en ik ga dansdocent worden.

Waar heb jij de opleiding tot dansdocent gevolgd?

Omdat ik zoveel aan het dansen was en niet gefocust was op school, heb ik de mavo gedaan. Daardoor kon ik niet direct door naar de dansacademie, want er waren destijds nog geen mbo opleidingen dans. Ik wist dat ik een dansschool wilde, maar toentertijd mocht je ook niet zomaar je eigen bedrijf starten.

Daarom heb ik eerst de mbo opleiding Bedrijfsadministratie gedaan, want met dat diploma kon dat namelijk wel! En daarnaast een cursus gymnastiekdocent dans bij de Koninklijke Nederlandse Gymnastiek Unie (nu: Dutch Gymnastics). Die combinatie van diploma’s leek me een goede basis voor het opzetten van mijn eigen dansschool.

Op mijn twintigste slaagde ik voor die mbo opleiding, maar ik was nog lang niet uitgestudeerd en ook nog niet klaar om het werkveld in te gaan. Toen heb ik alsnog auditie gedaan voor de docentenopleiding aan de Fontys dansacademie in Tilburg, richting Jazz-Internationaal.

De eerste drie jaar waren echt super. Ik heb veel geleerd en mooie momenten meegemaakt, maar ook hele diepe dalen. Vooral het laatste jaar was heel pittig doordat er veel onrust op de opleiding was qua jazz docenten en dat was juist waar ik voor kwam! Daarnaast veranderde de school van richting waardoor er dat jaar amper nog stof werd aangeboden. Ik was er toen wel echt klaar mee.

Nu coach je andere dansschoolhouders. Waarom?

Mijn grote droom was om een dansschool te hebben, maar het heeft soms ook nadelen als je op zo’n jonge leeftijd al weet wat je wilt worden en daar zo gefocust mee bezig bent. Het ging me zo gemakkelijk af allemaal. Het werk was echt heel leuk, maar ik haalde er geen voldoening meer uit. Ik miste de uitdaging en creativiteit. Ik deed het voor mijn gevoel al honderd jaar en had echt last van een bore-out, was lichtelijk depressief. Ik zag mezelf dat niet nog veertig jaar doen, dat ging hem niet worden. Dat was voor mij de reden om de dansschool op te geven.

Ik ben erachter gekomen dat ik blij word van ‘mensen helpen’. Mijn doel is echt om er in Nederland voor te zorgen dat we als danswereld een stukje rijker worden. Ik vind het schrijnend om te zien dat we zo weinig verdienen en zo verschrikkelijk veel kwaliteit bieden. Want dat doen we! Het is echt niet alleen maar een lesje wat je afdraait elke week. Onze academies leiden goede dansdocenten op waardoor de amateurdanslessen in Nederland van hoge kwaliteit zijn.

Hoe is Dansschoolcoach ontstaan?

Mijn dansschool was verkocht en zo was ik op 1 augustus 2020 ineens ‘Koos werkeloos’ (lacht hardop). Vrienden en familie vroegen me waarom ik de boel had verkocht, zonder dat ik wist wat ik wilde gaan doen. We hadden een tweeling van 3 jaar oud (inmiddels zijn ze 5 jaar) en mijn man was net een eigen bedrijf begonnen, dus die verdiende toen ook geen hol (lacht weer). Toch was deze stap voor mij het meest comfortabel, omdat vanuit die stress - van geen baan hebben - bij mij juist ideeën komen en ik in zo’n situatie creatiever ben.

Ik had de tijd om na te denken, maar ik wist niet wat ik wilde en kwam mezelf echt tegen. Daar was ik ook wel aan toe, dat mocht. In november 2020 besloot ik op te schrijven wat ik van vijftien jaar dansondernemerschap had geleerd. Toen ik twintig pagina’s verder was dacht ik: oké… hier zit écht wel heel veel waarde in, zou ik niet jonge meiden kunnen helpen die de droom hebben om een eigen dansschool op te zetten?

Tijdens een omscholings-loopbaantraject werd me nog een megaspiegel voorgehouden. Ik had van mijn passie mijn werk gemaakt, maar niet op de juiste manier. Zo ontstond het inzicht ‘dans is wel je passie, maar ga het nu eens in een andere vorm gieten’. Met datgene wat je écht leuk vindt om te doen: ondernemen, marketing, sales (als je het leuk vindt wat je verkoopt), communicatie, ledenbehoud. De kunst van een bedrijf bouwen, dat vind ik superleuk! De zakelijke kant, maar op een creatieve manier.

Vervolgens kreeg ik in maart 2021 ook nog een hulpvraag van een dansschoolhouder die helemaal was vastgelopen. Toen ontstond het idee om niet alleen nieuwe, startende meiden te gaan helpen, maar ook bestaande dansscholen die tegen problemen aanlopen.

Wat is de grootste hulpvraag waar dansscholen mee komen?

Hoe krijg ik consistent leden binnen? Hoe zorg ik er nou voor dat ik die groei meemaak? Het begin start vaak goed, want je hebt veel mond tot mond reclame en je bent leuk, nieuw, fris. Dan is je basis vaak wel redelijk snel gezet. Maar dan?

‘Ik verdien te weinig!’ Dat is ook iets wat ik vaak hoor. Dansschoolhouders werken hard en verdienen weinig tot niks. Dat is meestal ook het eerste wat ik doe als iemand bij mij aanklopt, uitrekenen wat hun daadwerkelijke uurtarief is. Ik heb echt gevallen gezien waar men 6 euro per uur verdiende! Dat is heftig hoor… Dat is de helft van het minimumloon in Nederland! En dan wel gewoon zestig uur per week werken.

De meeste klanten vinden het niet zo leuk als ik ze dat teruggeef. Vaak krijg ik hele directe en echte reacties terug. Ze worden bijvoorbeeld emotioneel, dan zijn er zeker ook tranen, of ze worden echt heel stil. Dat maakt het ook wel weer heel erg interessant en leuk. Al die jaren werkervaring in lesgeven en docenten aansturen komt in deze situaties goed van pas.

Ik werk met allemaal ‘passie-ondernemers’. Ze willen iets verbeteren in de danssector, maar hebben weinig of geen ervaring als ondernemer. Ik coach ze daarom in het stukje ondernemerschap, want als het niet in je bloed zit hoef je ondernemen niet alleen doen. Je kunt heel ver komen door advies te vragen.

Dat is ook het taboe dat ik wil doorbreken: joh, vraag nou gewoon om hulp! Dat is echt heel oké. Je zwemt ook niet naar de overkant zonder zwemdiploma, daar ga je ook voor op les. Veel dansscholen gaan spartelend naar de overkant, terwijl ze onderweg zes keer kopje onder gaan. Grote kans dat ze het op de helft hebben opgegeven…. Dat is zo zonde!

Hoe zorg jij ervoor dat je jezelf blijft ontwikkelen als coach en ondernemer?

Ik probeerde altijd iemand om me heen te hebben die me kan begeleiden. Soms is dit iemand die totaal niks met dans te maken heeft, soms is dit mijn oude dansjuffrouw die ik vraag om met me mee te denken. Voorheen praatte ik ook met mijn docenten, die ook dingen konden, wilden en op een bepaalde manier tegen dingen aankeken. Dat bleek heel waardevol te zijn. Je moet dan je eigen ego even opzij kunnen zetten, maar dan kun je op een eerlijke manier met je docenten communiceren. Veel dansschoolhouders doen dat denk ik te weinig.

Daarnaast lees ik veel boeken over coaching (zoals Coachen met een leeg hoofd van Nicolette Kat) en leer ik iedere dag weer bij door het contact met mijn klanten. Als ik iets niet weet dan schakel ik hulp in, daar heb ik nooit zo’n moeite mee gehad. Zo leer ik bijvoorbeeld heel veel van mijn man, die zit in e-mail marketing. Dus dat is super handig. En ik houd het werkveld in de gaten! Vooral heel veel praten met dansscholen: waar zijn ze mee bezig, waar lopen ze tegenaan.

Verder ben ik sinds kort eigenaar van Danspiratie, een online platform met bijna vierduizend leden dat in 2014 is opgericht door Lenneke Gentle. Zij gaat zich meer richten op dans in het onderwijs, daarom neem ik het stokje van haar over. Dat doe ik samen met Christine Domingos, die werkzaam is als moderator.

Wat is jouw visie voor Danspiratie?

Wat ik wil introduceren is de mogelijkheid om te discussiëren over verschillende onderwerpen. Bijvoorbeeld tijdens de coronacrisis, toen hebben we er een poll ingegooid. Je kunt dan inzien hoeveel procent er per keuze behaald is en mensen kunnen daar dan steun uit halen of gesterkt worden in hun keuze doordat ze kunnen zien wat de rest van de dansscholen doet.

Ik wil met Danspiratie een platform creëren waar de hele danswereld vertegenwoordigd wordt, iedereen terecht kan en kennis kan worden gedeeld, want er is heel veel kennis en dat is heel waardevol! Zo gaan we iedere maand een dansondernemer interviewen die bepaalde zaken slim, anders of vernieuwend heeft aangepakt, zodat anderen weer geïnspireerd kunnen raken en we elkaar verder kunnen helpen. Dat is toch heel mooi!

Wat is jouw grootste droom om nog te verwezenlijken?

Wat ik écht heel vet zou vinden is een conferentiedag organiseren, waar het puur om kennis delen gaat. Met workshops en trainingen over ondernemerschap, hoe je je als danser staande houdt, hoe je jezelf kunt verbeteren als ondernemer/danser/docent, etc. Zodat we elkaar weer verder kunnen helpen en je met een rugzak vol waardevolle informatie weer terug naar huis gaat. Lenneke heeft dit al een paar keer gedaan, maar is zich toen meer op de Taal- en Rekendans gaan richten. Ik zou deze conferenties graag weer nieuw leven inblazen.

Dit artikel wordt je gratis aangeboden door Dansdocent.nu. Vind je ons online magazine voor dansdocenten ook een fantastisch initiatief? Steun ons dan door lid te worden!

IN DE SPOTLIGHT

Dansdocent ben je omdat het je passie is, maar wat meer respect en erkenning zou ook fijn zijn. Toch? Daarom interviewen wij regelmatig leden van Dansdocent.nu om hen in de schijnwerpers te zetten en de aandacht te geven die zij verdienen. We vragen hen waarom ze dansdocent zijn geworden, hoe ze het ervaren en wat ze nog zouden willen meemaken. Ook interviewen we regelmatig vooraanstaande en populaire dansdocenten. Laat je inspireren door deze mooie mensen!