INTERVIEW | Dansdocent Lynn Kosakoy (26 jaar) is onlangs afgestudeerd aan ArtEZ met een master in kunsteducatie. Daar deed ze onderzoek naar teambuilding en ‘dansant burgerschap’ in het primair onderwijs. Nu is ze vooral bezig met lekker lesgeven, bij dansscholen en in het PO en VO. Maar in de toekomst zou ze ook best als beleidsmaker aan de slag willen gaan. Voor Dansdocent.nu maakt ze podcasts over ‘danseducatie in de maatschappij’. Benieuwd naar onze nieuwe redacteur? Lees het interview met Lynn!

Hoe oud was jij toen je je eerste danspassen zette?

Mijn moeder riep altijd hoe slecht mijn ritmegevoel vroeger was. Op muziek van Marco Borsato heeft mijn moeder me ritme geleerd. Ze zette mij dan op haar voeten en dan dansten we de kamer rond. Dat vond ik leuk en mijn moeder net zo. Dus werd ik als vierjarig meisje op ADV (Algemene Dansvorming) geplaatst. Maar in zo'n balletpakje rondjes rennen (zo noemde mijn moeder dat) vonden wij beiden maar niks. Daarom ben ik weer gestopt.

Wel heb ik altijd op muziek gedanst en bedacht ik mijn eigen dansjes. Op de basisschool maakte ik als kleine choreograaf al dansjes voor mijn klasgenootjes. Op mijn 10e ben ik via een sportstimuleringsproject begonnen met salsa dansen. Daarop volgde een korte cursus streetdance. Zo ben ik met danslessen begonnen.

Waarom ben je dansdocent geworden?

Op het vwo koos ik voor Cultuur&Maatschappij, maar daar had ik al snel spijt van. Ik was namelijk slecht in alles wat met geschiedenis te maken had en was goed in natuurkunde, scheikunde, biologie en wiskunde. Bij de decaan heb ik mijn profielkeuze omgegooid naar Natuur&Gezondheid. In mijn vrije keuzedeel koos ik voor het kunstvak dans, waar ik automatisch kunst algemeen bij kreeg. Ik had dus een gek vakkenpakket, maar heb dat altijd leuk gevonden.

Voor mijn profielwerkstuk combineerde ik dans met biologie en natuurkunde. In het verlengde daarvan wilde ik naar de universiteit om bewegingswetenschappen of biomedische wetenschappen te gaan studeren. Maar al vaker was er tegen mij gezegd dat ik iets met dans moest gaan doen, want het zou zonde zijn als ik dat niet deed. Iedere keer wuifde ik dat weg, ik was nota bene een vwo-student en wilde per se naar de universiteit. Totdat mijn mentor (een biologiedocent) mij overhaalde om tóch auditie te gaan doen voor de opleiding Docent Dans. Hij zag mijn passie, ambitie en talenten en vond dat ik dat niet moest laten varen.

Dus deed ik auditie... Daar kwam ik erachter hoe tof dansen is en hoeveel ik ermee zou kunnen bereiken! Helaas werd ik de eerste keer afgewezen - wat mijn vuurtje deed oplaaien! Ik deed een tussenjaar, danste zes avonden/dagen per week en werd toen wel aangenomen. Op de dansopleiding kwam ik erachter dat ik veel praktischer ben ingesteld dan ik altijd dacht. Ik denk dat mijn mentor dat destijds ook zag. Nog nooit ben ik een docent zo dankbaar geweest voor een push!

Toch zie ik mezelf niet mijn hele leven als dansdocent. Ik zou ontzettend graag uiteindelijk als beleidsmaker of curriculumontwikkelaar aan de slag gaan. Of misschien toch nog een tijdje als basisschooldocent.

Waar ben jij heel erg goed in?

Tijdens mijn opleidingen werd er altijd benoemd hoe makkelijk ik kan spreken voor grote groepen. Ik voel mij daar ook het meest op mijn gemak, vooral als ik over dans of mijn interesses en ervaringen vertel.

Mijn fascinatie met (grote) groepen heb ik tijdens mijn afstudeeronderzoek aan de Bachelor omgezet in een onderzoek naar teambuilding gericht op dansgroepen en hun groepsdynamiek. Hierin werden dansante teambuildingsopdrachten en werkvormen ingezet om de groepsdynamiek van een (wedstrijd) dansgroep te verbeteren. De dansers in de groep leerden elkaar beter kennen en erkennen, kregen meer begrip voor elkaars rol in de groep en raakten zo meer met elkaar verbonden. Dat was dan weer terug te zien bij het publiek die de groep op punten als 'synchroniteit' beter beoordeelden dan groepen die geen teambuilding hadden gehad.

Vervolgens ben ik mij meer gaan verdiepen in het primair onderwijs. In het verlengde van het dansante teambuilden ben ik mij voor de Master Kunsteducatie en het onderzoekslab van Cultuureducatie met Kwaliteit gaan richten op 'dansant burgerschap' in het primair onderwijs. Door middel van danswerkvormen en dansimprovisatie kan dans in het onderwijs een ondersteunende rol krijgen voor de onderdelen 'het individu versus de wereld' en 'sociale vaardigheden' binnen het vak burgerschap. Zo is mijn fascinatie voor groepsdynamiek een expertise binnen danseducatie in het onderwijs geworden.

Nieuwsgierig? Lees ook het artikel ‘Samen dansen in de klas’ of bekijk de video hieronder.

Waar haal jij jouw inspiratie voor nieuw lesmateriaal vandaan?

Op de dansscholen waar ik lesgeef, geef ik met name les in jazz en streetdance. Inspiratie hiervoor haal ik uit danslessen die ik zelf volg, of zelfs nog uit lessen van de dansopleiding! Daarnaast is muziek voor mij een grote inspiratiebron. Soms hoor ik een liedje en heb ik daar meteen beelden bij. Dat helpt dan bij het maken van dansen en oefeningen.

Ten slotte heb ik samen met oud studiegenoten van de docent dansopleiding een map op Google Drive waar we per dansstijl onze oefeningen en succesnummers delen. Soms ook filmpjes of zelfs hele lessen. Een succesnummer die ik bijvoorbeeld heb geplaatst is een oefening over de diagonaal voor een jazzles die de leerlingen vorig seizoen heel leuk vonden om te doen. De oefeningen in de map helpen super goed bij het maken van oefeningen en buiten mijn eigen kaders denken.

Wat is jouw grootste 'blooper' van afgelopen jaar?

Als ik ooit nog weer eens online les moet geven (laten we hopen van niet!): aansluiten van de internetkabel! De eerste keer dat ik online les gaf had ik niet zo'n kabel en de verbinding was zo slecht... De kindjes in de ZOOM-les waren echt aan het huilen, omdat de les daardoor niet door kon gaan. Ik voelde me zo schuldig en heb vervolgens zelf ook maar even een potje staan huilen. Dus nu check ik bij alles van tevoren of alles werkt voordat ik een (fysieke of online) les instap. Ik wil nooit meer zulke teleurgestelde gezichtjes zien.

Wat is de meest inspirerende dansvoorstelling die jij dit jaar hebt gezien?

In februari heb ik KIEM van Conny Janssen Danst gezien. Ik ben in mijn eentje naar de schouwburg gegaan en zat helemaal in de voorstelling. Ik hoefde mijn vriend niets uit te leggen en kon me goed concentreren op het totaalplaatje op het toneel.

Bij dansvoorstellingen kijk ik altijd naar het gehele plaatje, van de dansers, naar de choreografie, de kostuums, scenografie, muziek, belichting, etc. Ik vond bij KIEM voornamelijk de scenografie in samenspel met de dansers en muziek heel indrukwekkend. Door de installatie van pilaren en de achtergrond (een afbeelding van een verrijkend strand, zo leek het althans) leek het podium/de ruimte veel groter. Het zand op de grond had voor mij als publiek een aardend effect.

De afwisseling van de dansers en het bewegen als een groep hield me betrokken. Het doet wat met me, het maakt dat ik mee-adem met de choreografie. Als ik dat kan en voel, dan ben ik geraakt.

Pssst… Deze vrijdag en zaterdag (9&10 oktober) is een registratie van KIEM te zien op het witte doek in Theater Rotterdam.

Welk dansboek zou jij aanraden?

Voor mijn onderzoek heb ik super veel gehad aan het proefschrift van Nico de Vos 'Lichamelijke Verbondenheid in Beweging'. De Vos maakt een koppeling tussen dans, de term 'intercorporaliteit' (tussen lichamelijkheid) en filosofie. Hij gaat hierover in gesprek met verschillende toonaangevende choreografen. Heel interessant en boeiend! Zo zag ik ineens bijzondere connecties tussen bekende filosofen en de danskunst. Maar las ik ook weer over hoe bijzonder de verbinding tussen twee of meerdere lichamen op een podium kan zijn. En wat een choreograaf daarmee bij het publiek wil bereiken, zoals fysieke betrokkenheid.

Wil je een ander filosofisch essay lezen wat niet per se met dans te maken heeft, maar wel pleit voor kunst, cultuur, en geesteswetenschappen in het onderwijs? Lees Martha Nussbaums Niet Voor de Winst! Volgens haar is alfa-onderwijs van groot belang voor het ontwikkelen van vaardigheden als kritisch denken en democratisch burgerschap. Voor mijn onderzoek naar ‘dansant burgerschap’ heb ik veel aan dit boek gehad. Een ingekorte versie van het slothoofdstuk van haar boek is te lezen in de Groene Amsterdammer.

Je werkt ook als redacteur voor Dansdocent.nu. Waar gaan jouw podcasts over?

Mijn podcastserie bij Dansdocent.nu heeft als titel ‘Danseducatie in de Maatschappij’. Ik ga in gesprek met de (artistiek) leiders van de educatieafdelingen van verschillende dansgezelschappen in Nederland en Vlaanderen. Ik bevraag de gasten over hun aanbod danseducatie in het primair en voortgezet onderwijs, maar ook over alle projecten die de gezelschappen aanbieden buiten het onderwijs om. Denk aan community arts in de wijk, workshops voor bijvoorbeeld ouderen en ga zo maar door.

Wat ik vooral belangrijk vindt om uit de geïnterviewde te halen is de visie en missie die achter het aanbod zit. Waarom is danseducatie voor de maatschappij zo belangrijk? En wat doen zij om dat belang te onderstrepen? In mijn eerste podcast sprak ik met Adriaan Luteijn van Introdans. Hij vertelde me super veel over hun projecten binnen de inclusieve samenleving en hoe Adriaan’s visie dit onderstreept.

Wat moet er volgens jou gebeuren om de sociaaleconomische status van dansdocenten te verbeteren?

Verandering begint in het onderwijs, daar ben ik van overtuigd. De leerlingen zijn de toekomst van de samenleving! Dus het feit dat er curriculumvernieuwingen zijn waarbij kunst en dus dans een meer prominente rol krijgt gaat al de goede kant op. Mijn tutor van de master zei: ''Dans heeft de toekomst''. Ik denk dat wij dansdocenten dat nog meer moeten omarmen en uitdragen. Niet te bescheiden zijn, maar even heel grof gezegd onze bekken open trekken. We hebben een super mooi vak! En daar moeten we trots op zijn. :)

Dit artikel wordt je gratis aangeboden door Dansdocent.nu. Vind je ons online magazine voor dansdocenten ook een fantastisch initiatief? Steun ons dan door lid te worden!

IN DE SPOTLIGHT

Dansdocent ben je omdat het je passie is, maar wat meer respect en erkenning zou ook fijn zijn. Toch? Daarom interviewen wij regelmatig leden van Dansdocent.nu om hen in de schijnwerpers te zetten en de aandacht te geven die zij verdienen. We vragen hen waarom ze dansdocent zijn geworden, hoe ze het ervaren en wat ze nog zouden willen meemaken. Ook interviewen we regelmatig vooraanstaande en populaire dansdocenten. Laat je inspireren door deze mooie mensen!