Annemarie de Ruijter. Fotograaf: Wenda Koopmans van Eye-D Studios

INTERVIEW | Annemarie de Ruijter (46 jaar) is één grote brok energie. Als allround dansdocent en ondernemer deinst ze voor niets terug. Van showdans tot openingsdansen, en van jazz tot ballet. Niets is haar te veel! Ze studeerde in 1998 af aan Dansacademie Lucia Marthas. Met haar bedrijf BeautyenBeweging werkt ze momenteel vooral als choreograaf van openingsdansen op bruiloften. Daarnaast werkt ze als pedagogisch medewerker op een BSO. Nieuwsgierig? Lees het interview!

Hoe oud was jij toen jij jouw eerste danspassen deed?

Mijn moeder vertelt altijd dat ik al klassieke muziek op de radio opzocht toen ik nog maar 3 jaar oud was. Dan ging ik al dansen. Mijn eerste eigen herinnering met dans is een tv-registratie van The Sleeping Beauty op mijn vierde levensjaar, bij mijn oma thuis in Rotterdam. Ik besloot toen dat ik wilde dansen, maar ik mocht nog niet op ballet. In mijn tijd deed je dat pas vanaf je 6e. Na veel aandringen van mijn moeder mocht ik alsnog starten in een veel te groot babyblauw balletpakje. Als 5-jarige had ik mijn eerste solo te pakken.

In mijn tienerjaren heb ik best lang in het ziekenhuis gelegen. Mijn vechters- en doorzettingsmentaliteit zijn als danser later van pas gekomen. Op de balletschool bracht Annelies Marijs mij de schoonheid van dans als uitvoerend vak bij. De liefde voor de Performing Arts is gegroeid toen ik op de vooropleiding van Dansacademie Brabant in Tilburg zat (rond mijn 16e). Al vrij snel kwam ik in aanraking met de danslessen van Yvonne Schüller. Zij inspireerde mij toen ook ontzettend in hoe je lesgeeft. Het was voor het eerst dat ik dacht: ‘Wauw, wat een gaaf vak’.

Later maakte ik de overstap naar de erkende vakopleiding van dansacademie Lucia Marthas (nu LMIPA). Dat heette toen nog Stichting Amsterdamse Balletacademie (S.A.B.A), de hogere beroepsopleiding voor de Showmusical danskunst.

Waarom heb je ervoor gekozen om dansdocent te worden?

Ik vond het fijn, tijdens mijn studie aan deze dansopleiding, dat je naast de richting dansdocent ook de richting uitvoerend/theater MOEST volgen. Ik vind dat zelf ook heel belangrijk. Je mocht geen docentenopleiding doen zonder op zijn minst kennis te maken met het uitvoerende aspect van ons vak. Het is zo belangrijk om de camera- en podiumervaring als danseres te hebben om het ook over te kunnen brengen. Ik was in het begin best verlegen en werd dan ook eerder als dansdocent ingezet. Ik merkte dat ik het leuk vond en was verbaasd hoe makkelijk het me af ging om leerlingen mee te krijgen. Dat gaf me energie.

Ik zou iedere dag opnieuw voor het docentschap kiezen. Door de docentenopleiding heb ik altijd werk gehad. Ik ben nu 46 jaar en heb al in het hbo, mbo, havo, vwo en vmbo lesgegeven in dans en drama, maar ik ben ook stagebegeleider geweest van aankomende dansdocenten. Momenteel heb ik het weer over een andere boeg gegooid en werk ik op een BSO. Daar kon ik als pedagogisch medewerker meteen aan de slag dankzij mijn docentenpapieren.

Wie zijn jouw rolmodellen?

Ik geloof nooit in één rolmodel, maar ik geloof er wel in dat je mensen ontmoet voor een reden. Meerdere mensen kunnen een stempel drukken op wie je bent en wat je wordt. Twee heb ik al genoemd.

Verder: Lucia Marthas kon motiveren als geen ander. Zij bracht me het vak bij. Ook de theorie en geschiedenis. Ze heeft me geleerd de trends te volgen, naast een goede basistechniek. Bovendien had ik privéles van haar, omdat niemand in 1997 afstudeerde als dansdocent. Dé les die ik bij Lucia Marthas geleerd heb is dat je mensen moet motiveren. Ik geloof dat als je zelf gepassioneerd bent en voldoende geïnvesteerd hebt in de kennis en kunde dan komt dat vanzelf. Zij heeft me tevens geleerd dat je je klassiekers moet kennen. Maar het harde en op sommige momenten zelfs onvoorspelbare van Lucia kon ik minder waarderen. Daar wil ik eerlijk in zijn. Beetje dubbel dus…

Daarnaast zou ik Saskia Gardien willen noemen die me heel veel vertrouwen gegeven heeft in het uitvoerende vak. In New York en Japan werden mijn rolmodellen Debbie Wilson (Broadway Dance Center NYC) & Chaco Hisae Takahashi (Broadway Dance Center Tokyo). Debbie heeft pit en laat zien dat je niet alles meer op topniveau hoeft voor te doen en nog steeds een hele goede teacher kan zijn. Chaco, I love her style.

Op welke prestatie ben jij het meest trots?

In eerste instantie is dat voor mij het behalen van mijn diploma’s op de dansacademie in twee richtingen. Na langdurig ziek te zijn geweest in mijn tienerjaren was dat echt een overwinning! Ik ben ook ontzettend trots op mijn studie in New York, waar ik een toneelopleiding volgde aan the Lee Strasberg Theatre and Film Institute. Ik wilde me verder verdiepen in het acteren. Ik had dat namelijk als specialisatie gekozen tijdens de dansopleiding en me er daarna verder in verdiept op een (niet-erkende) vooropleiding in Amsterdam.

Waar haal jij jouw inspiratie voor nieuw lesmateriaal vandaan?

Met mijn eigen bedrijf BeautyenBeweging maak ik voor bruidsparen openingsdansen. Voor die choreografieën haal ik ontzettend veel inspiratie van YouTube en uit dansfilms. Verder geef ik personal dance training (privé dansles) aan mensen die dansen een beetje spannend vinden. Daar heb ik zelf lesmateriaal voor ontwikkeld. Voor de kinderlessen kun je tegenwoordig ook challenges op TikTok vinden. Het is ook mijn tip voor alle andere dansdocenten om iedere nieuwe dansfilm te gaan kijken. Hetzelfde gaat op voor het kijken van balletvoorstellingen. Zo blijf ik bij.

Daarnaast speelt ook muziek een hele grote rol. Alles vanaf de jaren ‘80 zet ik in bij bruidsparen, maar ook Ed Sheeran en de muziek van Dirty Dancing passeren de revue. Als ik zelf lesmateriaal ontwikkel kijk ik naar de nummers die mij aanspreken. Dankzij mijn allround opleiding kan ik ook met iedere vorm van muziek wel iets.

Hoe zorg jij ervoor dat je jezelf blijft ontwikkelen?

Als ondernemer heb ik me aangemeld bij de trouwbranche en ben ik samenwerkingen aangegaan met weddingplanners. Ook abonneer ik me op alle mogelijke nieuwsbrieven en heb ik vele netwerkborrels bezocht. Daarnaast probeer ik zaken als mijn LinkedIn profiel goed bij te houden.

Als dansdocent ben ik van mening dat als je de jonge garde les blijft geven je je ook moet blijven ontwikkelen. Ik ben nog opgegroeid in de tijd dat er een draaitelefoon was... Nu is het zo flitsend allemaal! Ik vind het zelf leuk daarmee te experimenteren. Het afgelopen jaar heb ik heel weinig lessen kunnen geven. Ik ben dan ook mijn eigen vaardigheden gaan trainen in het editen en maak zelf video’s van mijn eigen dansmateriaal. Ik zet het op mijn YouTube kanaal, maar dat had je me twintig jaar geleden niet moeten vragen. Ook zo probeer ik bij te blijven.

Wat is jouw grootste droom om nog als dansdocent te verwezenlijken?

Ik wilde altijd al lesgeven in het buitenland. Zoals bij Broadway Dance Center in New York en in Tokio. Daar komen echt alleen maar gemotiveerde mensen die zichzelf willen bijscholen. Als choreograaf zou ik graag een keer aan de slag gaan met getrainde professionele ballerina’s. Dan kan je ideeën van een choreografie echt uitwerken en je eigen handtekening zetten.

Als je een tip zou mogen geven aan jonge dansdocenten... Welke tip zou je dan geven?

Je lijf is je instrument. Behandel het goed! Ik ben nu aan de andere kant van 45 en wil echt meegeven dat ze er zuinig op moeten zijn. Daarmee doel ik op blessurepreventie, voeding en trainen. Do the work. Durf ook te leren van de nieuwe generatie en voel je nergens te goed voor of minder. Tegelijkertijd, leer ook van de beste en kom op voor je rechten!

Wat moet er volgens jou gebeuren om de sociaaleconomische status van dansdocenten in de Nederlandse maatschappij te verbeteren?

Zelf heb ik ooit een poging gedaan om dansdocenten te verenigen. O.v.v. Dansactie. Ik vind dat de hbo-papieren moeten gaan tellen in ons vak en dat er erkenning moet komen voor het beroep dansdocent, zodat het geen vrij beroep meer is. Dat zegt automatisch veel over de waarde die wij geven aan danslessen. Ik vind het heel vreemd om te stellen dat je aan de ene kant gesubsidieerde hbo-instellingen hebt die dansdocenten opleiden en trainen in vaardigheden en kennis en aan de andere kant mag iedereen met (bij wijze van spreken) twee linkervoeten een dansschool oprichten. Dat gaat niet samen!

Dit artikel wordt je gratis aangeboden door Dansdocent.nu. Vind je ons online magazine voor dansdocenten ook een fantastisch initiatief? Steun ons dan door lid te worden!

IN DE SPOTLIGHT

Dansdocent ben je omdat het je passie is, maar wat meer respect en erkenning zou ook fijn zijn. Toch? Daarom interviewen wij regelmatig leden van Dansdocent.nu om hen in de schijnwerpers te zetten en de aandacht te geven die zij verdienen. We vragen hen waarom ze dansdocent zijn geworden, hoe ze het ervaren en wat ze nog zouden willen meemaken. Ook interviewen we regelmatig vooraanstaande en populaire dansdocenten. Laat je inspireren door deze mooie mensen!