Dansdocent Sjoerd Wijn, samen met Thessa Koops. Fotograaf: Cheeseworks.

INTERVIEW | Dansdocent Sjoerd Wijn (29 jaar) bruist van de energie en vindt het super leuk om anderen te motiveren. Hij kan dan ook met veel mensen overweg en is echt een allround dansdocent. Sjoerd geeft namelijk les in de stijlen hiphop, modern, ballet, musical, salsa en boysclass. Dit doet hij bij Balletschool Marcella, SKVR en het Jeugdtheaterhuis. Momenteel werkt hij samen met Thessa Koops aan een dansvoorstelling voor ouderen in verzorgingstehuizen: New Memories. Nieuwsgierig? Lees het interview!

Waarom ben je dansdocent geworden?

Ik wilde eigenlijk gewoon een danser zijn. Daarom heb ik eerst twee jaar musical gestudeerd bij de Dutch Academy of Performing Arts (DAPA). Maar ik wilde mij ook weer niet blind staren op alleen die periode. Daarom ben ik daarna Docent Dans gaan studeren bij Codarts Rotterdam. Mijn hoofd moet ook met kennis geprikkeld worden, dus de docentenopleiding was voor mij een goede keuze. Al heb ik ook wel fases gehad dat ik dacht Oh waarom ben ik niet uitvoerend gaan doen, maar ik ben uiteindelijk wel echt blij dat ik nu docent ben want ik vind lesgeven heel erg leuk.

Wat vind je zo leuk aan lesgeven?

Wat ik heel tof vind is dat mensen jouw bewegingen volgen. Zo van wow, dit verzin ik en jij doet het na. Verder vind ik het heel fijn om te zien wat dans met mensen doet. Want iedereen komt anders een les binnen, afhankelijk van wat ze die dag hebben gedaan. Maar gedurende de les zie je een switch en dan aan het eind zijn ze lekker afgemat en ontspannen. Mensen motiveren en positief benaderen zie ik ook wel als mijn sterke kant. Dat vind ik ook zo mooi aan het docent zijn; dat je leerlingen ziet groeien.

Ik werk veel met kinderen en jongeren. De pasjes lukken niet altijd meteen, maar dat is niet erg. En dat probeer ik ze ook bij te brengen! Dan zeg ik: ‘Kon je meteen fietsen? Kon je meteen schrijven? Nee. Zo is het ook met dansen. Oefenen, oefenen, oefenen.’ En dan benadruk ik wat ze al wel kunnen en wat ze al hebben geleerd. Dan zie je ze opbloeien! Zo is er een jongen, die huilde vaak uit frustratie. Maar nu wordt hij mentaal sterker en huilt hij niet meer, maar probeert hij het gewoon nog een keer.

Van musical artiest tot dansdocent: Sjoerd Wijn vertelt over zijn liefde voor dansen en de voldoening die hij krijgt van lesgeven in het onderwijs.

Als je geen dansdocent zou zijn geworden, welk vakgebied zou je dan hebben gekozen?

Vroeger had ik als back-up de studie doventolk in mijn hoofd zitten. Waarom? Om toch fysiek bezig te zijn en mensen te kunnen helpen. Ik heb veel energie en vind ik het enorm moeilijk om stil te zitten. Daarnaast vind ik het echt belangrijk mensen te helpen en hun dag beter te maken. Je kan soms iets kleins doen, maar dat kan toch van enorme waarde zijn voor degene die het ontvangt.

Kan jij rondkomen van jouw beroep als dansdocent?

Jazeker! Ik heb daarvoor wel heel veel uren gedraaid. Ik werkte jarenlang fulltime als dansdocent bij veel verschillende werkgevers. Ik heb veel scholen en bedrijven gemaild met mijn cv en open sollicitaties gedaan. Soms belandde ik dan eerst op de invallijst, of kon ik een zomercursus doen. Je moet als dansdocent echt proactief zijn. Ik hoor wel eens dansdocenten zeggen ‘Ik neem geen onbekende telefoonnummers op’, maar dat is zo zonde! Wie weet belt Joop van de Ende op Stage Entertainment wel. Weet jij veel. Ik neem alle telefoontjes op. Altijd!

Nu werk ik 32 uur op kantoor als coördinator onderwijs bij SKVR in Rotterdam. Als scholen kunstlessen willen, dan ga ik dat samen met ze opzetten en regel ik de docenten. Dit doe ik sinds maart 2020 en het bevalt me goed. Daarnaast geef ik nog 8 uur per week danslessen en repeteer ik voor de voorstelling New Memories - daarover zo meer!

Na een paar jaar fulltime lesgeven was ik toe aan iets anders, verdieping, nieuwe dingen leren. Ik zag een vacature als coördinator op een basisschool en werd daar aangenomen, maar bij SKVR wilden ze niet dat ik wegging en dus deden ze mij een tegenbod. Toen kon ik daar als coördinator aan de slag. Heel tof! Zo blijkt maar weer dat je moet uitspreken wat je wilt en dan komt dat op je pad.

Thessa en Sjoerd. Fotograaf: Cheeseworks.

Op welke prestatie ben jij het meest trots?

Ik ben het meest trots op waar ik nu sta als mens en als dansprofessional. Als tiener wilde ik graag iets met zang, dans en acteren doen. Dat ik al jaren mijn leven hiermee kan invullen en mijn brood ermee op de plank krijg, maakt mij een gelukkig mens.

Momenteel werk ik samen met Thessa Koops aan een dansvoorstelling. Zij is een leerling van mij; drie jaar geleden (op haar 33e) begon ze bij mij met dansen. Van origine is ze een mime-speler en ze pikte het dansen snel op. Ze is ook enorm toegewijd en danste al snel vijf avonden in de week. Ik wilde graag met haar een duet maken, maar toen vroeg ze ‘Voor wie gaan we dit dansen dan?’ Al snel besloten we dat we dit voor ouderen wilden opvoeren. Dat hebben we meteen serieus aangemaakt met een projectplan en subsidieaanvragen - wat is gelukt!

Thessa: Ik ben van nature een ondernemer. Ik wil niet iets één keer opvoeren en dat dat het dan is. Toen ik met Sjoerd een duet maakte, dacht ik meteen: Wat is de doelgroep? We zijn alle verzorgingstehuizen in de regio gaan bellen en hebben ons idee gepitcht. Iedereen was enthousiast over dans! Want blijkbaar komen er veel koren voor ouderen zingen, maar wordt er weinig voor ze gedanst. Vervolgens zijn we langs verzorgingstehuizen gegaan voor input: Wat hebben de ouderen nodig? Wat werkt wel/niet? Tegen de tijd dat we subsidies gingen aanvragen hadden we al toezeggingen van twintig verzorgingstehuizen dat ze ons wilden boeken!

Waar gaat New Memories over?

De dansvoorstelling heet New Memories omdat we samen nieuwe herinneringen willen maken. We halen oude herinneringen op door verschillende dansstijlen te gebruiken die zij misschien nog kennen uit hun jeugd. We dansen de twist, charleston, rock & roll, jive, modern, jazz, ballet, tap, en pantomime en passen onze kleding aan op het tijdsbeeld. Het is enorm zingevend werk! We krijgen ook veel positieve feedback. Zoals: ‘Deze mevrouw hebben we een jaar lang niet zien lachen’. Soms worden de ouderen ook emotioneel, dan missen ze bijvoorbeeld hun partner met wie ze hebben getwist.

Origineel was de dansvoorstelling interactief, met aanraking. Maar met de coronacrisis kan dat niet meer. Daarom is het nu een meer traditionele voorstelling geworden. Momenteel werken we hard om de voorstelling uit te breiden, omdat we het interactieve gedeelte niet kunnen gebruiken. We werken naar een voorstelling van 1,5 uur toe. Daarnaast koppelen we dansscholen aan ons project. Hun leerlingen dansen mee in onze voorstellingen in de verzorgingstehuizen. Zo proberen we meer verbinding te creëren met de ouderen, zodat zij niet vergeten worden. Het is belangrijk hen aandacht te geven en er voor hen te zijn.

“Thessa heeft in drie jaar tijd enorm goed leren dansen. Daarnaast heeft ze net zoals ik veel energie en veel positiviteit. We vullen elkaar goed aan.”

— Sjoerd, over Thessa

“Sjoerd maakt écht contact met de ouderen. Dat is zo mooi om te zien! Hij heeft gewoon die soft skills.”

— Thessa, over Sjoerd

Wie is jouw rolmodel?

Oeff dat is een goede vraag. Ik heb heel erg veel bewondering voor Cora Ringelberg. Op DAPA was zij ‘hoofd dans’ en ze was/is dansdocent bij Lucia Marthas. Zij is iemand die leerlingen tot het uiterste drijft, echt in shape is en enorm gedreven. Het is wel een kwestie van ‘tough love’ met haar, je bent dol op haar of bang voor haar. Ze wil alles uit de kan halen bij je en laat je daarvoor soms ook over je grenzen heen gaan. Ik houd daar zelf van van, want ik ga dan nog harder werken.

Daarnaast Vera Sorber, Pop-I, Ryan Lawrence, Monique Incontri-Keijers, Carlos Rocha, Sarah Singadji, Iqbal Khawaja, Antien van Mierlo, Anka Majcher, Vraja Sundari Keilman en Jennifer Romen. Er is zeker een lange lijst aan docenten die mij echt hebben geholpen. Ik wil hierbij ook meteen een excuses maken aan de docenten die ik niet heb genoemd maar wel hebben bijgedragen. De rol van docenten wordt vaak onderbelicht!

Wat moet er volgens jou gebeuren om de sociaaleconomische status van dansdocenten te verbeteren?

Voor je kwaliteiten staan! En niet genoegen nemen met een uurloon van 'net te weinig'. En dan bedoel ik werken voor €25 tot €30 per uur, zonder vergoeding van voorbereidingstijd. Eigenlijk vind ik dat een dansdocent €45 tot €50 zou moeten verdienen. Dan kun je iets minder hard werken en maak je je lichaam minder kapot. Dansdocenten zijn topsporters! Maar het moet wel vol te houden zijn. Ik heb zelf wel met meerdere blessures lessen gegeven omdat ik toch geld moest verdienen, maar dat is niet gezond.

Eigenlijk is een dansles veel duurder voor een leerling dan nu aan hen wordt berekend. Maar als je dit hogere loon doorberekend aan de leerlingen, dan kunnen de kansarme kinderen niet meer komen dansen. Dus ik begrijp dat danslessen nu vaak goedkoop aangeboden worden, maar het communiceert soms ook de boodschap dat dans niet veel waard is. Bovendien wordt het loon van dansdocenten enorm naar beneden getrokken doordat iedereen maar dansles kan geven.

Daarnaast wordt dansdocent zijn jammerlijk genoeg nog gezien als een hobby in plaats van echt een baan. De dialoog: A: 'Ik ben dansdocent.' B: 'Oh wat leuk en wat voor werk doe je?' is er een die nog te vaak voorkomt.

IN DE SPOTLIGHT

Dansdocent ben je omdat het je passie is, maar wat meer respect en erkenning zou ook fijn zijn. Toch? Daarom interviewen wij regelmatig leden van Dansdocent.nu om hen in de schijnwerpers te zetten en de aandacht te geven die zij verdienen. We vragen hen waarom ze dansdocent zijn geworden, hoe ze het ervaren en wat ze nog zouden willen meemaken. Ook interviewen we regelmatig vooraanstaande en populaire dansdocenten. Laat je inspireren door deze mooie mensen!