3 suggesties van Cedric om je leerlingen te inspireren te blijven dansen

Cedric van Eesbeeck. Fotograaf: Leentje Verhaegen

WERKPLEZIER & DIDACTIEK | Waarom stoppen sommige leerlingen met dansen? Hoe houd je ze betrokken bij je dansles? En hoe inspireer je hen om een leven lang te blijven dansen, of zelfs professioneel danser te worden? Dat zijn vragen die Cedric van Eesbeeck als autodidactische dansdocent bezig houden. Gaandeweg heeft hij drie manieren ontdekt om de interesse van zijn leerlingen te wekken en te behouden, in de hoop dat dans altijd een onderdeel van hun leven zal blijven.

Waarom stoppen sommige leerlingen met dansen?

Enkele jaren geleden zat er een jongeman in mijn les breaking die technisch en fysiek een uitzonderlijk hoog niveau haalde en bovendien ook nog eens muzikaal was aangelegd. Hij had twee oudere zussen die in wedstrijdteams zaten en ook zijn ouders steunden hem volledig. Ik nam daarom aan dat hij vast en zeker verder zou willen gaan met dans - en mijn lessen zou willen blijven volgen. Maar op een dag was hij ‘verdwenen’. Hij had zich niet ingeschreven voor het nieuwe jaar en via via hoorde ik dat hij atletiek was gaan doen. Ik was hier totaal door verrast.

Toen ik in 2012 begon met lesgeven - zonder daarvoor te zijn opgeleid - begon ik met een eenvoudige filosofie. Mijn leerlingen moesten twee dingen doen: keihard werken én plezier maken. Ik vertrok vanuit het idee dat als ze de les leuk vonden en beter werden, ze vanzelf zouden groeien naar volwaardige dansers die hun eigen weg konden vinden: optreden, deelnemen aan wedstrijden, lesgeven, of welke richting dan ook. Ik dacht dat als een leerling eenmaal een bepaald niveau had behaald, die vanzelf ook een volwaardig lid van de danswereld zou willen worden. Ikzelf begon met lesgeven toen mijn voorgangers ermee ophielden, maar evengoed zouden ze een professionele dansopleiding kunnen gaan volgen, zich bij een crew of dansgezelschap aansluiten, of een eigen dansschool beginnen oprichten.

Hoewel de jongeman hierboven één van de meest opvallende verdwijners was, was hij zeker niet de enige. Elk jaar waren er wel enkele leerlingen die na een jaar vol vooruitgang plotseling ophielden. Hierdoor moesten aan het begin van elk seizoen mijn zorgvuldig ingedeelde groepen en toekomstplannen weer aangepast worden. Op professioneel vlak was dit jammer, maar ook persoonlijk kon dit heftig binnenkomen. Ik werd er onzeker van en stelde mezelf dan steeds maar weer de vraag wat ik fout had gedaan. Ik wilde weten waardoor ik een leerling had verloren, zodat ik het kon gaan voorkomen

Dans is voor mij persoonlijke ontwikkeling

Is dans dan de enige tijdsbesteding die waardevol is? Natuurlijk niet. Kunnen of mogen leerlingen geen passies beleven buiten dans? Natuurlijk wel. Zelf heb ik tientallen passies die mij bezighouden, los van dans. Waarom is het dan erg om leerlingen op deze manier te verliezen? Voor mij is die reden eenvoudig. Ik ben zelf door dans ontwikkeld, gegroeid en gevormd tot wie ik nu ben. Ik weet wat de waarde van dans kan zijn in het ontwikkelen van een kind tot een creatief, sterk en zelfstandig persoon. En ik weet dat ik kinderen kan helpen die weg ook te bewandelen!

Los van mijn eigen redenen denk ik dat elke docent voor zichzelf een diepe waarheid moet vinden om een passie over te kunnen brengen. Net zoals elke docent moet begrijpen dat dans nooit het einddoel mag zijn van een les. Elke danser is ook mens, met alle lasten en moeilijkheden die dat inhoudt. Meesterschap van dans is in mijn ogen een stap naar meesterschap van jezelf. Voor mij is de kern van lesgeven altijd hetzelfde: ik leer kinderen mens zijn. En de beste manier die ik te bieden heb om die persoonlijke ontwikkelen te stimuleren is dans.

Ondanks mijn overtuiging en het vuur waarmee ik zelf train en danslessen geef aan anderen, waren er in het begin weinig leerlingen die zich in die richting ontwikkelden. Dus begon ik dieper na te denken over de inhoud van mijn lessen: het vuur was er binnen in mij, maar wat zijn de middelen die ik kon gebruiken om de vonk te doen overslaan bij mijn leerlingen?

…

Benieuwd naar de inzichten en suggesties van Cedric? Log dan in om verder te lezen!

Inloggen

Lid worden

WERKPLEZIER & DIDACTIEK

Over één ding zijn dansdocenten het allemaal eens: wat een uitdagend en veelzijdig beroep hebben wij! Door middel van dans kunnen wij leerlingen begeleiden in hun algemene leerproces. Aan de hand van verschillende didactische werkwijzen leren we ze elke keer dat stapje meer. En dat geeft ons voldoening. Als dansdocent sta je er echter meestal alleen voor. Het is vaak creatief zoeken naar oplossingen voor de problemen waar je tegenaan loopt. Hoe bereid je je schooljaar voor? Hoe ga je te werk binnen verschillende contexten? Hoe gaan we de eindvoorstelling vormgeven? Maar vooral… Hoe behoud ik plezier in mijn beroep? Dat alles lees je in de rubriek ‘Werkplezier & Didactiek’!