In the spotlights: kinderdansdocent en studio-eigenaar Kirsten de Boer

Dansdocent Kirsten de Boer in actie! Fotograaf: De Schaapjesfabriek.

IN THE SPOTLIGHTS | Kirsten de Boer (40 jaar) heeft sinds 2014 haar eigen kinderdansstudio in Den Haag. Plezier en persoonlijke ontwikkeling staan voorop: leerlingen leren dat ze zichzelf mogen zijn en de ouders worden actief bij de danslessen betrokken. Daarvoor heeft Kirsten tien jaar lang gewerkt als docent kleuter- en moderne dans bij Ballet&Co. En voor de Dutch Summer Dance Course geeft ze al jaren dansles aan de kindergroepen. Wil jij meer weten over deze warme dansdocente voor wie het leven uit dansen, dansen, en nog eens dansen bestaat? Lees dan snel verder!

Hoe oud was jij toen jij jouw eerste danspassen deed? Waar was je? Wat deed je?

Ik was 4 jaar en deed kleuterdans bij Balletschool Ine van Rongen in Oss. Ik heb daar gedanst tot ik, na de havo, naar de dansacademie ging. Ik deed daar klassiek ballet en zat in de 'repertoire klas'. We traden veel op, op allerlei plekken en in allerlei dansstijlen: klassiek, modern, jazz, show en flamenco! Ik vond dat allemaal te gek en heel bijzonder. Ik had dan ook grote bewondering voor mijn juf, die ál die dansen verzon.

Waarom heb je ervoor gekozen om dansdocent te worden? Ben je nog steeds blij met die keuze?

Ik ben dansdocent geworden omdat ik heel graag zelf danste en daar 'iets' mee wilde doen. Maar danseres worden… ik was bang daarvoor niet goed genoeg te zijn. Ik dacht: dan doe ik mooi de docentenopleiding van de Fontys Danscademie in Tilburg, want dan heb ik in ieder geval een docenten diploma waar ik veel mee kan. Ik wilde net als mijn 'oude dansjuf' Dimphy van Alphen worden

Ik vond het lesgeven aan kinderen, jongeren en volwassenen tijdens mijn stages gelukkig erg leuk. Al moet ik zeggen dat je pas een échte juf wordt, als je lekker je gang kan gaan op een plek waar je de ruimte krijgt om je eigen ding te doen. Snap je? Op de academie werd de basis gelegd. Ik gaf les zoals me dat geleerd was en dat is helemaal goed, maar het gaat natuurlijk niet over het geven van je les zoals je die op papier hebt gemaakt. Juist niet!

Het leren kijken en ECHT zien wat er gebeurt en gaan zien wat een groep of kind nodig heeft, is waar het over gaat, vind ik. Dat leerde ik pas na vele jaren lesgeven. Ik ben erg van het vasthouden aan regeltjes. Dus een lesplan (gedeeltelijk) loslaten en gaan improviseren omdat ik zag dat dat nodig was, was voor mij echt heel moeilijk. Maar het is zó leuk!

Welke dansdocent heeft de meeste invloed gehad op de dansdocent die jij geworden bent?

Een paar jaar na de dansacademie ben ik Marijke Eliasberg en Jana Hicks tegengekomen (beide docent/choreograaf in NY). Zij geven op een heel positieve manier les: “Gaat er iets mis? Nou en? probeer het nog een keer!” Eerst voelde een fout maken als iets heel negatiefs en kon ik mezelf flink naar beneden halen. Nu ervaar ik een fout maken (meestal dan...) als een leermoment. Lekker gaan! Niet bang zijn. Dansen doe ik voor mezelf! Niet om de docent tevreden te maken... Dat is wel wat ik lang heb gedaan.

In mijn eigen danslessen ben ik daar ook erg mee bezig; positief benaderen. Ik word nooit boos als iets (steeds maar) niet lukt. Ik probeer mijn leerlingen mee te geven dat ik graag zie dat ze hard werken en elkaar helpen. Daar word je, denk ik, groot van! Het gaat er namelijk om hoe ieder ten opzichte van zichzelf groeit.

Op welke mijlpaal ben jij het meest trots?

Ik ben heel trots op mijn eigen studio: Kinderdansstudio Kirsten de Boer in Den Haag. Daar geef ik les in ballet en modern aan kinderen tot 12+ jaar. Ik heb ook bewust gekozen voor een kinderdansstudio. Daarbij probeer ik de ouders mee te nemen in de stappen die ik zet. Dat werkt super goed! Als ze begrijpen waar ik mee bezig ben, zijn ze ook sneller bereid te helpen.

Ik ben ook trots dat ik nu mijn eigen keuzes durf te maken! Ik was erg bezig met hoe een ander iets zou doen, constant vergelijken en soort van kopiëren. Zo van, als die ander het zo doet, dan is het zeker goed. Ik heb ondertussen zoveel geleerd van zo veel mensen, dat neem ik allemaal mee, maar maak mijn eigen keuzes.

Ik zei overigens altijd dat ik nooit een eigen dansschool wilde hebben omdat ik 'die verantwoordelijkheid' niet wilde hebben. Nu ben ik zo blij met de stap en de keuzes die ik maken kan. Het voelt gek genoeg niet alsof ik verantwoordelijkheden heb. Ik ben gewoon mezelf en doe de dingen zoals ik ze graag wil doen.

Wat is jouw grootste 'blooper' van afgelopen jaar? Wat doe je voortaan anders?

Haha, heel praktisch dingetje: Ik gebruik Spotify tijdens de dansles. Ik tikte ergens iets te snel op en toen sprong mijn iPad tijdens een oefening in een kijkles (dus studio zat vol met ouders) over op de muziek die mijn man thuis aan het beluisteren was. Oops! Nu heb ik mijn eigen account en heeft hij de zijne.

Waar haal jij jouw inspiratie voor nieuw lesmateriaal vandaan?

Vaak door eerst lekker zelf te dansen (in een dansles of lekker thuis). Als ik goed in mijn lijf zit, komt de stof vanzelf. Als ik op slot zit, me niet helemaal oké voel, ga ik op de automatische piloot. Tja, dat hoort er ook bij. Vaak komt er dan in de les zelf wel een idee bovendrijven, omdat ik naar de leerlingen kijk. Of als een leerling een tof idee heeft, dan gaan we daarmee aan de slag. Dat zijn vaak hele leuke lessen!

Muziek doet mij ook altijd heel veel. Als ik een nummer niet fijn vind, wordt het niks. Ik gebruik trouwens maar weinig populaire liedjes. Mijn leerlingen vragen er ook zelden naar. Ze zijn denk ik opgegroeid met mijn variatie aan muziekstijlen.

Soms kom ik enthousiast terug van een dansvoorstelling. Dan heb ik bijvoorbeeld gezien hoe mooi het kan zijn om alléén je armen te bewegen. Vervolgens maak ik een serie danslessen over het bewust gebruiken van je armen. De leerlingen laat ik dan ook kijken naar elkaar zodat ze het effect kunnen zien.

Wat zou je nog willen leren?

Wat minder veel te praten in mijn lessen. Af en toe gewoon stil te zijn en te genieten van mijn leerlingen! Ik ben erg van de positieve feedback en aanmoedigingen en ‘side coaching’, maar soms wil ik dat ook even niet. Dat loslaten vind ik best moeilijk.

DANSDOCENT IN THE SPOTLIGHTS

Dansdocent ben je omdat het je passie is, maar wat meer respect en erkenning zou ook fijn zijn. Toch? Daarom interviewen wij maandelijks twee leden van Dansdocent.nu om hen in de schijnwerpers te zetten en de aandacht te geven die zij verdienen. We vragen hen waarom ze dansdocent zijn geworden, hoe ze het ervaren en wat ze nog zouden willen meemaken. Ben jij lid van dansdocent.nu en wil jij ook in de schijnwerpers staan? Neem dan contact op!