Samen dansen stimuleert saamhorigheid

Dance seems to be the ultimate frivolity. How did it become a human necessity? Directed and Animated by Rosanna Wan and Andrew Khosravani. Produced by Kellen Quinn.

ADVOCACY | Dans is een universeel fenomeen dat mensen met elkaar verbind. Samen ritmisch bewegen werkt als een sociale lijm en is van onschatbare maatschappelijke waarde. Dat legt een nieuwe animatiefilm uit.

Dansen stimuleert saamhorigheid

De animatiefilm, onlangs geproduceerd door het journalistieke platform Aeon, legt uit wat de maatschappelijke waarde van dans is. Namelijk: dansen (samen ritmisch bewegen) verbindt mensen met elkaar, zorgt voor gelukshormonen, en geeft mensen het gevoel deel uit te maken van een groep. Daarmee zorgt dans voor sociale cohesie, ondanks individuele verschillen. Je zou kunnen zeggen dat samen dansen onderlinge relaties verbeterd de vrede binnen een groep bevordert. En dat is van onschatbare maatschappelijke waarde!

Onderzoek van Bronwyn Tarr

De film verbeeldt onder andere het wetenschappelijke onderzoek van Dr. Bronwyn Tarr. Ze is een evolutionair bioloog en psycholoog, werkzaam aan de universiteit van Oxford. Daarnaast is ze ook een danser! Tarr doet onderzoek naar sociaal menselijk gedrag. Binnen dat kader kijkt ze specifiek naar de evolutionaire en neurologische redenen dat mensen over de hele wereld dansen en muziek maken.

Het sociale netwerk van een individu bestaat uit zo’n 150 mensen, waarvan iemand de namen kunnen onthouden en actief relaties mee kunnen onderhouden. Het is niet efficiënt om al die vriendschappen te stimuleren op een ee-op-een basis, zoals bijvoorbeeld Chimpanzees dat doen: “I scratch your back, you scratch my back”. Daarentegen: samen muziek maken - en op die muziek dansen! - stelt mensen in staat om met veel mensen tegelijkertijd verwantschap te voelen.

Deze sociale cohesie was voor onze voorouders belangrijk om te overleven. Voor de moderne mens verhoogt het de kans op een lang, gezond en gelukkig leven. Zo verlaagt intensief en synchroon dansen je pijngrens. Daarnaast geeft samen dansen je het gevoel dat je bij een groep hoort. Hierdoor ervaar je minder stress.

Our life expectancy is closely linked to our sense of community and the quality of the relationships that make up our communities. The reality is that even in the modern world, we can’t actually get by just on our own – we do rely on friendships to keep us happy and help us live a long and healthy life. In this way, I don’t think we’re so far from our social ancestors as we think. For them, music based activities were probably a potent ‘social glue.’ And still today, I think people would do well to dance and make music more!
— Dr Bronwyn Tarr